του νού μου μουσαφήρι...

.
.
.
σ' έφερε πάλι η πεθυμιά στο νού μου μουσαφήρι
σαν ένα όνειρο κακό που ρθε για να με φθείρει...
.
.
.

υπάρχει κλάμα...

.
.
.
υπάρχει κλάμα της χαράς και γέλιο πονεμένο,
και λογική που άνθρωπο στην τρέλλα έχει φερμένο...
.
.
.

χωριστοί δρόμοι...

.
.
.
οι δρόμοι μας χωρίζουνε τράβηξε το δικό σου
αφού εμπόδιο στάθηκα στα θέλω του εγώ σου...
.
.
.

μα και να σου φανεί σκληρό...

.
.
.
όσο κ αν σου φανεί σκληρό δε θέλω να μιλούμε
νομίζω πως δεν έχουμε τίποτα πιά να πούμε...
.
.
.
(γιάννης θεοδωράκης)

παλιά φωλιά...

.
.
.
στ' απομεινάρια τση παλιάς,φωλιά κ αν χτίσω άλλη
θα φέρει η σκέψη σου βοριά να τη γκρεμίσει πάλι...
.
.
.

γκρέμησα τόσα όνειρα...

.
.
.
γκρέμησα τόσα όνειρα στση πέτρες να πατήσω
να φτάσω ένα..που ψηλά..έτυχε να το χτίσω....!
.
.
.

δανεικά φτερά...

.
.
έχεις φτερά μα έχω και 'γω κι αν σπάσουν τα δικά σου,
μη φοβηθείς γιατί πετώ κοντά στο πέταγμα σου...
.
.
.
δε θέλω δανεικά φτερά με φτάνουν τα δικά μου
έτσι κ αλλιώς ζηλεύγουνε πολλοί στο πέταγμά μου...
.
.

να τ' αγαπάς τα κύματα...

.
.
.
να τ' αγαπάς τα κύματα όσο κι αν σε χτυπάνε
γιατί 'ναι προμηνύματα πως η στεριά κοντά 'ναι...
.
.
.

(Βακωνογιάννης)

πιάσε κερά μου ζυγαριά...

.
.
.
πιάσε κερά μου ζυγαριά και ζύγιασε επιτέλους
τα λάθη σου τα αζύγιαστα που ήταν η αρχή του τέλους...
.
.
.

(Βακωνογιάννης)

Χριστέ μου...

.
.
.
Χριστέ μου ανάποδα κρατείς του κόσμου το τιμόνι
γιατί άλλος κάνει τη ζημιά και άλλος τη πληρώνει...
.
.
.

(Βακωνογιάννης)

να 'μουνα πέτρα στη κορφή...

.
.
.
να 'μουνα πέτρα στη κορφή και αυτή απο πάνω χιόνι
να τη γροικώ σιγά σιγά απάνω μου να λιώνει...
.
.
.

(Βακωνογιάννης)

ένα καιρό σε ξάνοιγα...

.
.
.
ένα καιρό σε ξάνοιγα στα μάτια κοπελιά μου
κι εδά το Θειό παρακαλώ να μη σε δω μπροστά μου...
.
.
.

(Βακωνογιάννης)