Που θές να πάς..

.
.
.
Που θές να πάς..και που θα βρείς τσι χάρες που σου κάνω...
που δεν σε μάλωσα ποτέ για να μην σε πικράνω...
.
.
.

Δικό μου όνειρο...

.
.
.
Βάνεις δικό μου όνειρο στην αγκαλιά τη ξένη...
Κι αντί να πω πονώ..Γελώ.. που είσαι ευτυχισμένη...
.
.
.

Η έννοια σου...

.
.
.
Πάντοτε θα χω στο μυαλό την έννοια τη δικιά σου
μα θα μου λείπει ο ασκιανός που κάνουν τα φτερά σου...
.
.
.

Καποτε ανέβαινα βουνά...

.
.
.
Κάποτε ανέβαινα βουνά μόνο να κάνεις χάζι..
κ εδα τση σκέψης μου η στραθιά για σένα με κουράζει...
.
.
.

τ' όνειρο...

.
.
.
του ονείρου οι γλυκιές στιγμές, γίνονται αναμνήσεις....
και δε σηκώνουνε πολλά λόγια.. και συζητήσεις...
.
.
.
γι αυτό και τ' όνειρο να ζεις, και να μη το φοβάσαι...
γιατι κι αυτο ανάμνηση.. θα γίνει να θύμασαι...
.
.
.

Για τ όνειρο..

.
.
.
Μπορείς για μιαν ανάμνηση συζήτηση να κάνεις
μα τι να πεις για τ όνειρο που σβήνει και το χάνεις...
.
.
.

Όποτε κάνω όνειρα...

.

.

.

Όποτε κάνω όνειρα, η μοίρα τα γκρεμίζει....

κι απάνω στα χαλάσματα.. χαρές για τσ' άλλους χτίζει...

.

.

.

Εγώ για σένα τίποτα...

.

.

.

Εγώ για σένα τίποτα, τα πάντα εσύ για μένα...

πάω να σε φτάσω μα πετάς.. κι έχω φτερά σπασμένα...

.

.

.

Αν με ρωτήσουν κάποτε...

.

.

.

Αν με ρωτήσουν κάποτε, πως μοιάζεις και τι είσαι....

Πόνος θα πω.. που τη χαρά σ' αρέσει να μιμήσαι....

.

.

.

.
.
.

Παράπονο δεν έκανες δάκρυ δεν έχεις βγάλει
να μην το δω στ' ονείρου μου την τρομαγμένη ζάλη
.
.
.

.
.
.
Όλοι κλουθούνε του καιρού μα γω δεν κάνω ζάλο
ακόμα ζω με τ όνειρο τσ'αγάπης το μεγάλο...
.
.
.

.
.
.
Είσαι βουνό κ ατέλειωτη είναι η διαδρομή σου
μα σαν το χιόνι θα με δεις μια μέρα στην κορφή σου...
.
.
Χαλάλι ο κόπος που κάμα ν' ανέβω στην κορφή σου,
βουνό μου, κι ας ματώσανε τα πόδια μου οι γκρεμοί σου...
.
(επιτρέψτε μου να τις αφιερώσω...)
.
.